میهمانی خصوصی!

در حرم را ساعت 6:00 عصر می‌بستند.
ساعت 5:00 رسیدیم هتل.
سریع وسایل‌ها را گذاشتیم و رفتیم طرف حرم.
در راه خانم و آقایی ایرانی که از کنارمان می‏‌گذشتند، گفتند "اگر دارید می‌رید حرم، برگردید که درها رو بسته‌اند!"
گفتیم عیبی ندارد، می‌رویم و از پشت در، سلام می‌دهیم و برمی‌گردیم.
می‌دانستم لطف و کرم بی‌نهایتشان را، با چشم هم دیدم.
با هزار خواهش و التماس به حضرتش، جور شد رفتیم داخل.
نیم‌ساعتی آنجا بودیم.
ما چندنفر و حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها.
از زیباترین خاطرات سفر بود.
یک میهمانی کاملا خصوصی!

لبنان، سرزمین مقاومت

آن‌جاست که می‌فهمی قدرت حزب‌‏الله را.
لبنان را می‏‌گویم.
هرجایی و هرکسی را با هر تیپ و قیافه‏‌ای می‏‌توانی ببینی که به یک طریقی دم از مقاومت و حزب‏‌الله می‏‌زند.
آن بنر تبلیغاتی با عکسی از مجتمع بزرگ و زیبایی که در جنگ 33 روزه تخریب شده، همراه با جمله‏‌ای زیباتر به زبان عربی: "سَابنیکَ أجْمَلَ مِمّا کُنْتَ؛ تو را خواهم‏‌ساخت زیباتر از آنچه بوده‏‌ای!"
آن زن مسیحی که بلوزی زرد رنگ با آرم حزب‏‌الله پوشیده.
آن پسربچه‌ی بازیگوش که تا تو را می‏‌بیند دست از توپ‏‌بازی برداشته، نزدیکت می‌آید و بریده‌بریده نام سید مقاومت را زمزمه می‏‌کند و عشقش را به او نشان می‏‌دهد!
پرچم زیبای حزب‏‌الله که تقریبا روی دیوار هر ساختمانی خودنمایی می‏‌کند.
دیوارهای سوراخ‏‌سوراخ با شیشه‏‌های شکسته‏ که حالا شده‏‌اند نماد مقاومت در گوشه و کنار این سرزمین.
عکس شهیدی که مادری بغل گرفته، می‌بوسد و بر چشم می‌گذارد و پشت‌سرهم می‏‌گوید "نفدیک ‌یا حسین".
آن‌جاست که به‌یقین ‌می‏‌رسی لبنان سرزمین مقاومت است.
سرزمین جهاد و ایثار.
شاید به همین‌خاطر هم آنجا را هم‌چو وطن می‌دانی و این‌قدر احساس آرامش می‏‌کنی.
چون می‏‌دانی آنها نیز افرادی هستند مثل تو، عاشق و حامی دین و رهبر و ولایت؛ تا ابد.
ان‏شاءالله.

دیروز، امروز، فردا

دیروز؛
امام خمینی رحمة‌الله‌علیه:
اسرائیل باید از صفحه روزگار محو شود. (1)

امروز؛
ایهود اولمرت:
ایده‌ی اسرائیل بزرگ [از نیل تا فرات] دیگر از بین رفته است و هر کس هنوز در این خصوص فکر می‌کند و از آن سخن می‌گوید در توهّم به سر می‌برد.(2) 

فردا؛
رسانه‌‏های خبری دنیا:
دولت غاصب اسرائیل به دست قدرتمند آزادگان جهان، برای همیشه از صفحه روزگار محو شد!

پی‌‏نوشت:
1- صحیفه‌ی امام خمینی رحمة‌الله‌علیه، جلد شانزده‌م، صفحه چهارصد و نود.
2- متن کامل خبر.

لطف کنید و فعلا نیایید!

"امام زمان، سلام.
من شما رو خیلی دوست دارم.
اما یه خواهش؛
اگر ممکنه لطف کنید و فعلا نیایید!
ببخشیدا؛ آخه می‏‌دونید چرا؟
می‏‌گن وقتی می‏‌آیید خیلی‏‌ها رو از دم تیغ می‏‌گذرونید و جوی خون راه می‏‌اندازید.
و من مطمئنا یکی از اون خیلی‏‌هام!!
آخه خیلی بدم، پر از گناهم. بارها و بارها شما رو از خودم رنجوندم.
در عین حال دوست هم ندارم حالا بمیرم، تازه اول جوونیمه!
پس لطف کنید و فعلا نیایید!"

شاید باور نکنید، اما این‏ها صحبت‏ یکی از نوجوان‌‏های شهر ماست.
بعضی افراد از ترس این‏‌که مبادا چنین بلایی! سرشان بیاید، برای ظهور امام زمان علیه‏‌السلام دعا که نمی‏‌کنند هیچ، با کارها و حرف‏هایشان برعکس هم عمل می‏‌نمایند.
متاسفانه ما را همیشه از غضب حضرت مهدی علیه‏‌السلام ترسانده‏‌اند و به‌ناحق تنها سمبل محبت واقعی را برای‌مان موجودی ترسناک کرده‏‌اند.
واقعا، اگر این سخنان از ذهن و دلمان پاک نشود چطور می‏‌توانیم محبت واسعه‌ی مهدی علیه‏‌السلام را درک و در مقابل به ایشان بذل محبت کنیم، که همه‏‌مان خوب می‏‌دانیم اگر محبتش در دلمان رسوخ کرده‏‌بود، هرگز به‏‌سمت گناه و ظلم و بیگانه‏‌پرستی و خودخواهی و ... سر نمی‌چرخاندیم.

تو خود حدیث مفصل...

معجزه ی باران

امروز برای مدتی باران بارید.
به قول دوست عزیزی، خدا هم چندبار عکس بافلش ازمون گرفت!
بعد از باران، هوا خیلی تمیز شد.
خاک‌‏های چندماه مانده روی زمین شسته‏‌شدند.
دوباره می‏‌توانستی سبزی درخت‏ها را حس کنی.
آسمان هم ‏غبارهاش ازبین‌رفت و صاف صاف شد.
انگار  که تازه الآن داری می‏‌فهمی که ماه، چقدر نورانی‏ست!
عجب قدرتی دارد باران.
چشم‏‌ها هم وقتی بارانی شوند همین‏‌طورند.
وقتی دلت ابری شود، فقط باران می‏‌تواند غبارش را از بین ‌ببرد.
وقتی هم که بارید،
تازه می‏‌فهمی هوای دلت چقدر ناپاک و آلوده بوده،
و زمین روحت چقدر گناه‏‌آلود!
وقتی که بارید،
تازه می‏‌فهمی خدا چه‌قدر به‌ت نزدیک بوده و تو چقدر از او دور!

خدایا؛ فرج آقامون را برسان...

وقتی صحبت‏های آیت‏‌الله ناصری درباره فرج امام زمان(علیه‏‌السلام) را شنیدم، منقلب شدم.
تازه یادم آمد چندوقتی ‌هست که حضرت را از ته دل صدا نزده‏‌ام.
چندوقتی ‌هست که از ته دل برای فرج دعا نکرده‏‌ام.
هرچه بوده، زبانی بوده!
از خودم بدم آمد.
از عمق وجود دعا می‏‌کنم:
دم غروبه، صدای قرآن توی آسمون پیچیده، باد هم داره می‏‌وزه...
خدایا؛
فرج آقامون را برسان.*

* از سخنان آیت‌الله ناصری.

این هم یک نوع تبلیغ حجاب!

مهمانی تمام شد

مهمانی تمام شد.
ما ماندیم و یک دل، که آن را از غذاهای دل‌چسب و شیرین این مهمانی، برای لااقل یک‌سال پرکرده‏‌ایم! ان‌شاء‌الله.
البته هر کدام‌مان "قدر" گنجایش دل‏هامان.

یادش بخیر؛
چه روز خوبی بود، آن‌روز که بی‌سحری مهمانت شدم. شاید دلت برایم سوخت و ...
چه شبی بود، آن شب که دلم برایت تنگ شده‏‌بود و خودت به داد دلم رسیدی!
چه شیرین‌سفری بود. سفر از برون به درون.
چه هجران زیبایی. هجرت از فرود به فراز.
وقتی اوج گرفتم، تازه فهمیدم که در اوج، چه چیزها که می‏‌شود دید و من تا آن‏‌روز ندیده‏‌بودم!
آن موقع بود که فهمیدم یک‌عمر، مدت کمی نبوده برای تنفس در سیاهی‏‌ها!

مهمانی تمام شد.
اما؛
لطف و کرمت، تمام‏‌شدنی نیست.
و این منم که باید پاک شوم و این‌همه احسان را یک‌جا ببینم.
خداوند، بابت همه‏‌چیز ممنونتم.

.: عید فطــر آمد و ماه رمضان گشت تمام
                                                  ای خوش آن بنده که اندر رمضان‌ست مدام

خاک ظلم زده فلسطین

فلسطین!
ای مظلوم؛
نمی‏دانم خاکت چه داشت؛
نمی‌دانم خاکت چه داشت که پیروان تورات و تلمود تو را اینگونه ویرانه، طلب کردند.
نمی‌دانم خاکت چه داشت که گوساله‌پرستان دنیاطلب، بی‌شرمانه کودکانت را یتیم، مادرانت را بیوه و پدرانت را آواره کردند.
نمی‌دانم خاکت چه داشت که روزی بر تو نمی‌گذرد مگر‌ آنکه اشکی را بر گونه‌ای لغزان ببینی.
نمی‌دانم خاکت چه داشت که با اشک کودکانت گِل شد و سنگ، همان سلاح امروز مردمانت.
نمی‌دانم خاکت چه داشت که این زقّوم تلخ شجره‌ی خبیثه‌ی شرک، برَت چنگ انداخت و نابودی‌ات را خواهان‌شد.
فقط این را می‌دانم که بالأخره روزی تو را آزاد و سربلند خواهیم‌دید.
روزی که دیگر نه اسرائیلی در کار است و نه هیچ ظالم دیگری.

تو نیز منتظر باش...

فقط برای یادآوری!

این روزها صحبت از اهمیت شب‏های قدر، زیاد شنیده‏‌ایم.
محض یادآوری؛
شب بیست‌وسوم رمضان، از دو شب دیگر مجرب‏تر است.
شب تصویب بودجه یک سال دل!
و این بودجه به دست مبارک امام‌زمان علیه‏‌السلام، به تصویب می‏‌رسد!
امشب، ما میهمانیم و ایشان میزبان.
تشکر و دعا یادمان نرود ای‌کاش.

اللّهم عجّل فرجَه...