انفاق یعنی بزرگوار بودن!

روح انفاق در تمام طبیعت جاری‌ست و به زبان دیگر، انفاق قانون طبیعت‌ست.
مثلا همین خورشید؛
خورشید در هر ثانیه چندمیلیون‌تُن از وجودش را تبدیل به انرژی می‌کند تا ما از این انرژی، نهایت استفاده را ببریم. در عوضش هم چیزی از ما نمی‌خواهد.
این یعنی انفاق!
در حقیقت، خورشید اینقدر بزرگ است که هرقدر هم انفاق کند کوچک نمی‌شود.
این، مثالی‌است ساده برای من و تو،
تا بفهمیم انفاق یعنی بزرگ و بزرگوار بودن.
یعنی فقط آدم‌های بزرگ و بزرگوار از چیزهایی که محبوبشان است، می‌گذرند و در راه خدا به دیگران می‌دهند.
یک‌نفر مالش را می‌دهد، یک‌نفر علمش را و دیگری هم تمام هستی‌اش را، جانش.
مثل شهداء.
آن‌ها از زندگیشان گذشتند تا امروز من و تو، با خیال راحت و در کمال آرامش، به دور از هرگونه غوغا و هیاهو و جنگ، زندگی کنیم.
نه‌اینکه آن‌ها جانشان را دوست نداشته‌باشند، نه.
آن‌ها آن‌قدر بزرگ بودند که حاضر شدند بهترین و عزیزترین چیزشان را در راه خدا بدهند تا من و تو امروز آسوده باشیم.
آن‌ها خورشید بودند.
بزرگوار و نورانی!
حتی حالا هم که به‌‏ظاهر این‌جا نیستند، هنوز دارند نورافشانی می‌کنند.
شاهد می‏‌خواهی؟
هرجا که هستی برو گلزار شهداء شهرت.
خودت نور را حس می‌کنی!