وای به حال لب‌ترک‌خورده‌ای که آب به لبانش نرسید.
وای به حال گلی که در حسرت آب، پژمرد.
بانو، از شما فقط می‌توانـم داستان "بابا آب داد" را بگویم.
چه داستان غم‌انگیزی؛
بابا، آب داد و ما نچشیدیم.
بابا، آب داد و ما پژمردیـــم.
من و علی دو بابای این امت‌ایم.*
مؤمن مخلص، مثل آب است.**
مخلص‌تر از حضرت زهرا علیهاسلام، کـ‌ه؟
چه راست گفت؛
بابا
آب
داد.
* أنا و علی أبوا هذه الامة؛ عیون أخبار الرضا علیه‌السلام، جلد دوم، صفحه‌ی هشتـادوشش‌م.
** مثل المؤمن المخلص کمثل الماء؛ مصباح الشریعه، صفحه‌ی صدوبیست‌ونهـم.
و در آن روزگاران سیاه
تو آمدی
ای "محــــــمد".
آبرو دادی.
و عزت،
و افتخار،
و سرافرازی،
و شکست‌ناپذیری را.
شکستی
بت‌ها،
و ظلمت،
و خفت،
و حقارت،
و بردگی را.
اما افسوس که قَدرت ندانستند.
و بعد تو؛
باز
روزگار سیاهی آمد.
و جهالت و خفت و بردگی و ...
همگی آمدند.
این‌بار اما
"م ح م د" خواهد آمد.
هم‌او که هم‌نام توست.
آری؛
خواهد آمد...
.: دردانه‌ی هستی آمده‌است... میلادش مبارک.
| کلیه‌ی حقوق متعلق به وبلاگ صفحات خط‌خطی می‌باشد. |
