خورشید در حال طلوع را
با "شادمانی" نظاره‌گر باشیم؟
حضرت علی علیه‌السلام: هرگاه خداوند بخواهد آل محمد صلی‌الله‌علیهم‌اجمعین را چیره گرداند، جنگ را از ماه صفر تا ماه صفر پیش می‌آورد، و این در آستانه‌ی خروج مهدی علیه‌السلام است؛ إذا أراد الله أن یظهر آل محمد بدأ الحرب من صفر إلى صفر و ذلک أوان خروج المهدی ع (الصراط المستقیم : جلد دوم / باب یازدهم / فصل یازدهم / صفحه‌ی دویست‌وپنجاه‌وهشت)
امام صادق علیه‌السلام زیاد از مهـدی برایمان می‌گفت.
از فرج و گشایش آخرالزمان.
دلم می‌خواست وقت دقیقش را بدانم.
طاقت نیاوردم و از امام سؤال کردم؛
"پس کی فرج می‌رسد؟ این‌که خیلی طولانی شد!؟"
- مهزم! هرکس برای فرج وقت تعیین کند، دروغـگو است و هرکس عجله کند هلاک می‌شود.
فقط کسانی که مطیع و تسلیم اوامر ما باشند نجات پیدا می‌کنند و به ما ملحق می‌شوند.
وقتی مهزم بگوید "طولانی شد"، من و تو چه باید بگوییم؟!
وقتی مهزم طاقتش تمام شود، من و تو باید چطور شویم؟!
واقعا چه‌قدر آماده‌ایم؟
.: منبع؛ این‌جا.
فکر می‌کنی چقدر بتونی تنهایی رو تحمل کنی؟
این‌که هیچ کس دردت رو نفهمه.
این‌که کسی نباشه تا بتونی براش درد دلت رو بگی.
این‌که مثل علی علیه‌السلام چاه رو محرم‌تر بدونی.
این‌که همه مدام بهت بگن دوستت دارن و مدام توی عمل، حرفشون رو نقض کنن.
یک ساعت؟
یک روز؟
یک هفته؟
یک ماه؟
یک سال؟
به نظرت امام زمان علیه‌السلام هزار و اندی سال رو چطوری گذرونده‌اند؟
خیلی درد داره.
وای به حال کسی مثل من!
دور امام صادق علیه‌السلام نشسته بودند و قرآن میخواندند.
قاری خواند: « و الشمس و ضحیها »
گفت: خورشید، محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله است که دین را برای مردم روشن کرد.
خواند: « و القمر اذا تلیها »
گفت: ماه، علی علیه‌السلام است بعد محمّد.
خواند: « و النهار اذا جلّیها »
گفت: روز، امامی است از نسل فاطمه سلام‌الله‌علیها که تاریکیهای ظلم را از بین میبرد.
.: راستی، چرا فقط جمعـــهها؟
.: پیشاپیش عید شما و میلاد او مبارک.
.: اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر.
"خانه دوست" کجاست؟ پیدا نیست.
کوچه‌باغ دلتنگی نمایان گشته‌است.
روحمان تاریک است.
جانمان سنگین است.
خانه‌مان رنگارنگ.
آسمان پر دود است.
"خانه دوست" چرا پیدا نیست؟
خوب میدانم من،
چون چراغ این‌جا نیست!
نور باید؛
تا هویدا گردد "خانه دوست".
.: یا امام زمان، اولین جمعه سال آمد اما شما این‌جا نبودید.
نکند جمعه‌ی آخر هم بیاید و هنوز ...
فردا؛
میدانم که میآیی
و میگذرد آن روزها،
که بی تو گذشت.
میگذرد آن شبها،
که بی مهر رخت،
صبح‌دمان را نظاره‌گر بودیم.
میگذرد آن سال‌های خشک و بی‌روح،
که ما قحطیزدگان حضور
همچو ماهی تشنهلب
له‌لهت میزدیم.
آری؛
همه‌شان میگذرد...
| کلیه‌ی حقوق متعلق به وبلاگ صفحات خط‌خطی می‌باشد. |
