دل ضعفه

این روزهای آخر ماه رمضان
دیگر خبری از دل‌ضعفه نیست.
تازه شده مثل دل‌هامان؛
همان دل‌ها
که هیچ‌وقت ضعف نرفته،
بس که همیشه خالی بوده!

ماه خدا

خدا با ماه‌ش آمد؛
تا میهمان کند
یک دنیا سائل را...

راه برگشت به خانه

رمضان ماه عود است.
ماه برگشت به خانه‌ات، به اصلت.
11 ماه رفتی و رفتی و رفتی.
این 1 ماه را برگرد.
ممکن است جای پاهایت در راه خانه کمرنگ شده باشد.
هرچند که؛
چه بخواهی و چه نخواهی، برت می‏گرداند
خدا.
اینقدر دوستت دارد که نگران است نکند راه خانه‌ات را گم کرده باشی.
کمکت می‌کند که برگردی به خانه.
نازت را هم می‌کشد.
می‌گوید اگر برگردی هدیه داری.
خودم می‌شوم هدیه‌ات.
خودم را می‏گذارم در دلت.
راه نمایت می‌شوم.
بعد از آن، هر کجا که خواستی برو.
اگر راه نما را روشن گذاشتی، هیچ‌وقت راه خانه‌ را گم نمی‌کنی.
تنها هم نمی‌شوی.
تا 11 ماه دیگر هرکجا که خواستی برو، فقط به همان شرط.

مهمانی تمام شد

مهمانی تمام شد.
ما ماندیم و یک دل، که آن را از غذاهای دل‌چسب و شیرین این مهمانی، برای لااقل یک‌سال پرکرده‏‌ایم! ان‌شاء‌الله.
البته هر کدام‌مان "قدر" گنجایش دل‏هامان.

یادش بخیر؛
چه روز خوبی بود، آن‌روز که بی‌سحری مهمانت شدم. شاید دلت برایم سوخت و ...
چه شبی بود، آن شب که دلم برایت تنگ شده‏‌بود و خودت به داد دلم رسیدی!
چه شیرین‌سفری بود. سفر از برون به درون.
چه هجران زیبایی. هجرت از فرود به فراز.
وقتی اوج گرفتم، تازه فهمیدم که در اوج، چه چیزها که می‏‌شود دید و من تا آن‏‌روز ندیده‏‌بودم!
آن موقع بود که فهمیدم یک‌عمر، مدت کمی نبوده برای تنفس در سیاهی‏‌ها!

مهمانی تمام شد.
اما؛
لطف و کرمت، تمام‏‌شدنی نیست.
و این منم که باید پاک شوم و این‌همه احسان را یک‌جا ببینم.
خداوند، بابت همه‏‌چیز ممنونتم.

.: عید فطــر آمد و ماه رمضان گشت تمام
                                                  ای خوش آن بنده که اندر رمضان‌ست مدام

دو سوم از رمضان گذشت...

تقریبا دو سوم از رمضان گذشت.
حالا نوبت به شب‌های قدر رسیده.
من یکی که تا حالایش، نه قدر این ماه را دانستم و نه ذره‌ای تغییر حس‌کرده‌ام!
فکر کنم این شب‌ها فرصت خوبی‌است برای پرکردن کوله‌ی دل.
انشاءالله که خدا قدر را به‌مان بشناساند تا ما هم قدر ِ قدر را آن‌طور که شایسته‌ است، بدانیم.

.: التماس دعا