ای سرسبزی روزگار...

آنجا که تو نباشی کویر است‌‌.‌
درست مثل همین‌جا،
دل من؛
از درون، وسوسه‌های خنّاس
از بـرون، ظلم ظالمان نااهل
خشک و بی‌روحم کرده‌اند!

ایها الربیع الأنام؛
ای بهار مردمان.
بیا و چشمه‌های وجودم را روان کن،
زمین روحم را خرم کن،
درخت جانم را بارور کن.
ایها النضرة الأیام؛
ای سرسبزی روزگار.

.:میلادت مبارک:.

همه شان می‏گذرد...

فردا؛
می‏‌دانم که می‏‌آیی
و می‏‌گذرد آن روزها،
که بی‏ تو گذشت.
می‏‌گذرد آن شب‏‌ها،
که بی مهر رخت،
صبح‌دمان را نظاره‏‌گر بودیم.
می‏‌گذرد آن سال‌های خشک و بی‌روح،
که ما قحطی‏‌زدگان حضور
همچو ماهی تشنه‏‌لب
له‌لهت می‏‌زدیم.
آری؛
همه‌شان می‏گذرد...